Santos Adı Hintçe’de memnun anlamına gelen TB, Türkiye’de yaşamaktan oldukça mutluydu. KM Doddiküçük bir kasabaya manca komşu.
Bir gelin aramaya karar verene kadar. Şimdi, retlerle dolu on yıl oldu. KM Doddi, Bengaluru-Dindigul NH-209’da.
Santosh’un ailesinin arazisi var ve o bir üniversite mezunu, ancak bu gerçeklerin hiçbiri kadınları buz kesmiyor. Tam tersine Mandya’da taşralı bir aileden gelmek Santosh’un en büyük handikapı olmuştur. O sert. “Yirmili yaşlarımın başında mezun olduktan sonra alışmamın dört ila beş yıl süreceğini düşündüm. Ama şimdi ailem bir gelin aramaya başlayalı birkaç yıl oldu” dedi. Üniversite mezunu ve bazıları büyük şehirlerde iş sahibi olan genç kadınlar, bir çiftçi-damattan hoşlanmıyorlardı. Mandya, aynı anda ortaya çıkan iç içe geçmiş iki hikayeye tanık olur: hayal kırıklığına uğramış bekarlar ve şehirdeki sabit işleri olan damatları tarımsal hayatın kaprislerine tercih eden genç kadınların yükselen özlemleri. Diğer eyaletlerin aksine Mandya’nın gelin krizi bir kadın fetisi krizi değildir. Nüfus sayımı verileri, 2011’de Mandya’da her 1.000 erkek için 995 kız çocuğu olduğunu, Karnataka’da ise cinsiyet oranının her 1.000 erkek için 973 kız olduğunu gösteriyor.
TARIM, BAŞKA NE?
Vokkaliga’nın çekirdek bölgesi beş nehir tarafından besleniyor, bu nedenle Mandya’da tarım yaşamın büyük bir bölümünü oluşturuyor. İlçedeki toplam arazi alanının yarısından fazlası tarımsal kullanım altındadır – yani 5 lakh hektarın 2,5 lakh hektarı. Mandya’daki 19 lak kişiden yaklaşık 5 lakh’ı tarımda çalışıyor. Tarımda çalışan birçok erkek 35 yıl geçmesine rağmen bekar kalmıştır. Ebeveynler bir eşleşme bulma umudundan vazgeçtiler.
Böyle umutsuz bir ebeveyn, Gopalapura köyünde zengin bir toprak sahibi olan ve 41 ve 36 yaşlarında iki bekar oğlunun babası olan 72 yaşındaki Venkatesh GS’dir. Ailesi tarım ve diğer ticaretle uğraşmaktadır. Oğulların bisikletleri ve arabaları var ama gelin arayışları sonuçsuz kaldı. “Çocuklarım üniversitedeyken, çiftçiliğe devam edebilmeleri için sınavlarını geçmemeleri için dua ederdim. Bugün tövbe ediyorum” diyor. Venkatesh, reddedilenleri ilk elden duymuştur. Kızlar kentsel alanlarda erkeklerle evlenmek istiyor. “Şehirlere taşınamayız. Burada arsamız var” dedi. Vimala’nın ağıtı Venkatesh’inkiyle aynı. Karasavadi köyünde yaşıyor ve yaklaşık dokuz yıldır gelin arıyor. “Günümüzde kızlar iyi bir eğitim alıyor. Burada yerel bir giyim fabrikasında çalışmak gibi iş fırsatları var. Ama şehir hayatı ve küçük aileler istiyorlar” diyor.
ANNE KELİMEDİR
Mandya Devlet Kadın Koleji’nden kız öğrenciler, ebeveynlerinin çocukluklarında karşılaştıkları kırsal altyapı sorunlarının, kırsal kesimden bir damat seçmeme kararlarını etkilediğini söylediler. Bazı kızlar, annelerinin kırsal aile yarışmalarını reddetme nedenleri olarak muhafazakar ataerkil zihniyet ve büyük, bölünmemiş aile olasılığını gösterdiğini söyledi. Bu muhabir üç kız çocuğu annesiyle konuştu. Onlardan biri, Gopalapura sakini, “Tarım şu anda karlı bir meslek değil. Zayıf eğitim tesisleri, ulaşım eksikliği, kusurlu sağlık sistemi, işgücü sıkıntısı gibi çiftlik hayatındaki zorluklar ve diğer günlük sorunlar bizi etkiledi. Kızımızın aynı zorluklarla karşılaşmasını istemiyoruz” dedi. Tarımda düşen karlar, dalgalanan gelirle birleştiğinde anneler için mutlu bir gelecek için bir reçete gibi görünmüyordu. Sosyolog R. Indira’nın eşlerinin daha önce evlilikleri hakkında söyleyecekleri çok az şey vardı. Artık durum böyle değil. Şimdi kızları için daha iyi bir gelecek sağlamak istiyorlar. Eğitim ayrıca kızları hırslı hale getiriyor” dedi.
TEŞVİK EDEN TEK
Akademisyenler Kempamma, Prasanna Kumar ve Shivaraj HS, tarımsal kriz ve yetersiz altyapının rol oynadığını söylüyor. Çiftlik işine haysiyet getirmenin, topluluğun bu zorluğun üstesinden gelmesine yardımcı olabileceğine inanıyorlardı. Mandıra Milletvekili Sumalatha Ambareesh bu tür sosyal dengesizlikleri düzeltmek için 2. ve 3. kademe şehirleri iyileştirmenin gerekli olduğunu söylüyor. “Kasabalarımızı ve şehirlerimizi yeniden çekici ve çekici hale getirmeliyiz. Erkekler ise bu ayın sonlarında bir bekarlığa veda yürüyüşü düzenlemeye karar verdiler. “Fikrimiz, geç evlilik durumu nedeniyle bunalıma giren gençleri motive etmek” diyor. Shivaprasad KM34 yaşında ve bekar.